Un jour de decouverte!

Σήμερα έμαθα τα πάντα...
Έμαθα γιατί χρεοκόπησε η Ελλαδίτσα μας, τι της απομένει να κάνει τώρα πια. Έμαθα ότι όλοι θα τρέξουν , λέει, να αποσύρουν τις καταθέσεις τους για να γλιτώσουν τα λεφτάκια τους..
Έμαθα πως η βόλτα κάτω από τον λόφο της Ακρόπολης λειτουργεί ως πανάκεια..( πράγματι: ανακουφίζει από πονόδοντο μέχρι βαθύτερους πόνους).
Έμαθα πως ο μόνος τρόπος να διαγνώσεις την αλήθεια μίας κατάστασης είναι να την προκαλέσεις..
Έμαθα επίσης, πως ο ουρανός της Πνύκας είναι όμορφος ακόμα και όταν τον κοιτάς μόνος σου (και ας κάνει ακόμα λίγη ψύχρα..η άνοιξη μας κάνει τα παιχνιδάκια της)
Έμαθα πως το καλύτερο συναίσθημα είναι μία μίξη έρωτα-ελευθερίας και αλήθειας. Και, αν και μπορεί να φαίνονται αντιφατικές οι παραπάνω έννοιες είμαι σχεδόν σίγουρη πως αν καταφέρεις να έχεις τον συνδυασμό τους , θα νιώσεις το νόημα της ευτυχίας να κυλάει στις φλέβες σου και να "τεντώνει¨το χαμόγελό σου..
Έμαθα (και είδα) πως ένα παιδί μπορεί να γελάσει με ένα απλό παιχνίδι λέξεων και αινιγμάτων την ίδια στιγμή που κάποιο άλλο ίσως πολύ μικρότερο κάθεται μπροστά από έναν υπολογιστή αποχαυνωμένο.
Έμαθα πως όταν παραμερίζεις την παιδική σου φωνή κάποια άλλη βαριά και άσχημη την αντικαθιστά..
Έμαθα πως ότι γαληνεύει και ότι αξίζει σε αυτή τη ζωή είναι μικρό, όμορφο και ασήμαντο.
Σίγουρα υπάρχει ελπίδα.

                      

A.v.- Πες μου..

Μπορείς να πεις φτάνει, τώρα ήρθε η άνοιξη; 

•  Να ανεβάσεις το παλτό στο πατάρι, να βάλεις ναφθαλίνη, να ξεχάσεις αυτόν το χειμώνα; 
•  Λες ποτέ, πάμε γι’ άλλα; 
•  Αφαιρείς ή προσθέτεις; Ξεχνάς ή όλα συσσωρεύονται μέσα σου; 
•  Η εξοικείωση με τις απώλειες είναι σημάδι ενηλικίωσης.
•  Μερικοί δεν μπορούν να μεγαλώσουν. Άλλοι πάλι γεννήθηκαν μεγάλοι.
•  Βγάλε τα ανοιξιάτικα πουκάμισα απ’ το συρτάρι. Φοράς ζωηρά χρώματα; Φόρεσες το ανοιξιάτικο χαμόγελό σου; 
•  Αρχίζει το «καλό εξάμηνο», οι μήνες που κάνουν τη ζωή σ’ αυτή τη χώρα να μοιάζει με τύχη. 
•  Μην τους χάσεις χωρίς να το καταλάβεις. Δεν ζούμε παραπάνω από χίλιους μήνες σ’ ολόκληρη τη ζωή. 
•  Τι θέλεις από αυτή την άνοιξη;
•  Υπάρχουν οδηγίες χρήσης γι’ αυτό που θέλεις; 
•  Μπορείς να μου τις πεις και μένα;
•  Άνοιξε το μπαλκόνι. Πότισε τη μοναδική γλάστρα. Αυτή πρέπει να επιβιώσει. Κλείσε το καλοριφέρ. Κρύψε τα xozal και τα depon. Γαλάζιο είναι αυτό το πουκάμισο; Καλό είναι. Άνοιξε την πόρτα. Ήρθε η ώρα για την πρώτη ανοιξιάτικη βόλτα. Θες ένα παγωτό; 

•  Ο καθένας από μας πηγαίνει κάπου ή προσπαθεί να ξεφύγει από κάπου. Δεν είναι πάντα εύκολο να καταλάβεις τη διαφορά.

•  Αν δεν μπορείς να είσαι μαζί του γέμισε το μυαλό σου με τη σκέψη του, είναι το κοντινότερο πράγμα. 
•  Μην πάρεις απόψε το λεωφορείο. Περπάτησε, διάσχισε την πόλη, ζεστές σταγόνες, νιώσε τη βροχή στο πρόσωπο μέχρι να σε πλημμυρίσει η απουσία του. 
•  Μόνο ο χρόνος τελικά μπορεί να εκδώσει απόφαση διαζυγίου για δυο ανθρώπους. 
•  Βγάλε τα ακουστικά. Άκου τους ήχους του δρόμου. Αυτή η μυρωδιά είναι το άρωμα της πόλης σου. Όσο κι αν γκρινιάζεις, είναι η δικιά σου. Μάθε την, αγάπησέ την κι ίσως σ’ αγαπήσει κι αυτή. 
•  Θέλεις να χαθείς ανάμεσα στον κόσμο; Τα πλήθη είναι ο ασφαλέστερος κρυψώνας. Δεν κουράστηκες να ανεβάζεις τη ζωή σου σε κοινόχρηστους τοίχους; Κρύψε την προσωπική σου ζωή, είναι πολύτιμη. 
•  Όταν ντύνεσαι σκέφτεσαι κάποιον; Κάποιον που θέλεις να κοιτάζει τα ρούχα σου; Να τ’ αγγίζει;
•  Μοναχικές νύχτες, δύσκολες μέρες. Θέλεις να σου πω μια ιστορία; 
•  Φωτισμένα παράθυρα, μοναχικοί άνθρωποι παρατηρούν το κενό με άδειο βλέμμα στραμμένο ταυτόχρονα προς τα μέσα και προς τα έξω. Μηχανάκια κάνουν ντελίβερι, χτυπάνε κουδούνια. Κλειδωμένες πόρτες. Μονότονοι συναγερμοί αυτοκινήτων. Έντονοι φωτισμοί σε πιτσαρίες. Το γαλαζωπό φως της τηλεόρασης σε υπόγεια παράθυρα. Μυρωδιές από σουβλάκι, καμένα λάστιχα, φρένα. Κορίτσια αγκαλιασμένα γελάνε μεθυσμένα, ανοίγουν την πόρτα ενός μπαρ, ήχοι μουσικής, η πόρτα κλείνει, σιωπή. Σκοτάδι. 

• •Τι είναι αυτό που στήριζε παλιότερα τους ανθρώπους, που χάθηκε και τους κάνει να μιλάνε αδιάκοπα στο τηλέφωνο αντί να περιπλανώνται αφομοιώνοντας εικόνες, δρόμους, πρόσωπα, σκέψεις που εμπνέουν οι ζωές στην πόλη; 

• •Θες να μου δώσεις το χέρι σου; 
•  •Όχι, δεν θα σε κρατάω πολύ σφιχτά. Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις. 
•  •Η άγρια καρδιά λαχταράει να βρεθεί ελεύθερη, η εξημερωμένη θέλει να γυρίσει σπίτι ασφαλής. 
•  •Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα, έτσι δεν είναι; 
•  •Τι κάνεις εδώ; Τι ήθελες να μου πεις; 
•  •Τα μηνύματα μετά τις δύο η ώρα απαντώνται ή αυτοκαταστρέφονται. Είναι πάντα πολύ αργά ή πολύ νωρίς. Θα μου πεις μια ιστορία για ένα δύσκολο χειμώνα;
•  •Ο χειμώνας τελείωσε. Τώρα αρχίζει η ιστορία. Θες να τη γράψεις εσύ;  Έχεις σκεφτεί πώς θέλεις να περάσεις τους ζεστούς μήνες; 
•  •Όποιος θέλει να επιβιώσει πρέπει να θέλει να επιβιώσει. 
•  •Ξέρεις τι ήρθαμε να κάνουμε εδώ; 
•  •Τις πιο πολλές φορές στη ζωή μας παίζουμε ένα ρόλο που μας φαίνεται εντελώς βαρετός. 
•  •Υπάρχει αντίδοτο. Όλα όσα κάνω με αφορούν προσωπικά. 
•  •Είσαι έτοιμος; Ζεστά απογεύματα, σουρουπώνει αργά, φως μέχρι το βράδυ, ρούχα πιο ελαφριά, σώματα πιο όμορφα. Ανοιχτά παράθυρα, ακούς το ρυθμικό βουητό μιας μηχανής, άναψε το πρώτο αιρκοντίσιον, ο ήχος από τα λάστιχα ενός φρεναρίσματος, η μουσική του Μάη. 
•  •Μάτια κρυμμένα πίσω από μαύρα γυαλιά. Ξέρεις πού θέλουμε να πάμε; 
•  •Ας συνεχίσουμε να ψάχνουμε. Αν δεν βρούμε κάτι ευχάριστο, θα βρούμε τουλάχιστον κάτι νέο.

(athens voice)

Τάσεις φυγής...

You got a fast car
But is it fast enough so you can fly away
You gotta make a decision
We leave tonight or live and die this way 

Moi aussi j'ai une fée chez moi...

Moi aussi j'ai une fée chez moi sur les gouttières ruisselantes
je l'ai trouvée sur un toit dans sa traine brulante
c'était un matin ça sentais le café tout était recouvert de givre
elle s'était cachée sous un livre et la lune finissait ivre
Moi aussi j'ai une fée chez moi et sa traine est brulée
elle doit bien savoir qu'elle ne peut pas, ne pourra jamais plus voler
d'autres ont essayés avant elle avant toi une autre était là
je l'ai trouvé repliée sous ses ailes et j'ai cru qu'elle avait froid
Moi aussi j'ai une fée chez moi depuis mes étagères elle regarde en l'air
la télévision en pensant que dehors c'est la guerre elle lit des périodiques divers
et reste à la maison à la fenêtre, comptant les heures à la fenêtre, comptant les heures
Moi aussi j'ai une fée chez moi et lorsqu'elle prend son déjeuner
elle fait un bruit avec ses ailes et je sais bien qu'elle est déréglée
mais je préfère l'embrasser ou la tenir entre mes doigts
Moi aussi j'ai une fée chez moi
qui voudrait voler mais ne le peut pas...

Mιά χάρη, Aφέντρα, σου ζητώ, κ' εκείνη θέλω μόνο,
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω.
Tην ώρα που αρραβωνιαστείς, να βαραναστενάξεις,
κι όντε σα νύφη στολιστείς, σαν παντρεμένη αλλάξεις,
ν' αναδακρυώσεις και να πεις· "Pωτόκριτε καημένε,
τά σου'ταξα λησμόνησα, τό'θελες πλιό δεν έναι."

Ζήτηματα έρωτος

   Κάπου ανάμεσα στην καθημερινότητα, στις σχέσεις, στους φίλους, στους υπόλοιπους ανθρώπους, στον έρωτα, μπερδεύτηκες.. Και τώρα έχεις μείνει να κοιτάς αποχαυνωμένος, με σκέψεις μπερδεμένες και κεφάλι να καίει... Τι έκανες λάθος?

  Μήπως διάλεξες λάθος καθημερινότητα? Μήπως παρασύρθηκες από τις σχέσεις και τα λόγια των φίλων? Μήπως δεν έκανες αυτό που πήγασε από μέσα σου, αλλά αντίθετα το αγνόησες, το έπνιξες βαθιά και προτίμησες κάτι πιο ασφαλές? Κάτι λιγότερο οδυνηρό και δύσβατο? Σε όλους έχει συμβεί..

  Όπως μας λέγαν και οι μεγάλοι "για να πετύχεις πρέπει πρώτα να κοπιάσεις" (Και αν κατά γενική ομολογία δεν συμφωνώ μαζί τους εδώ οφείλω να τείνω χείρα επιβράβευσης). Όμως δεν μας εξήγησαν ποτέ εκτενέστερα πως το ρητό αυτό δεν αφορά μόνο τα υλικά -καταναλωτικά- εμφανή πράγματα (καλοί βαθμοί, πτυχία, καλή δουλειά κτλ κτλ), αλλά καθετί το οποίο επιθυμούμε να καταφέρουμε. Επιπλέον δεν μας εξήγησαν τα απαιτούμενα βήματα προκειμένου να "πιούμε το νερό της επιτυχίας από την πηγή". (Δεν βαριέσαι?? πάντα έτσι δεν ήταν..? ξεστομούσαν τα σοφόλογα και έμενες εσύ να τους κοιτάς ωσάν να ήταν ολύμπιοι θεοί).

   Για να καταφέρεις λοιπόν κάτι πρέπει πρώτα να το επιθυμήσεις, μετά να το αγαπήσεις και μετά  να προσπαθήσεις σαν να μην γνωρίζεις το νόημα της λέξης "ΑΠΟΤΥΧΙΑ". Αν κάποιο από τα βήματα παραλειφθεί θα βρεθείς να αναρωτιέσαι "τι έκανα λάθος?". Το πιο εύκολο απ' όλα είναι το πρώτο βήμα: αυτό της επιθυμίας. Τι πιο εύκολο από τον άνθρωπο της σημερινής εποχής από το να επιθυμεί. Επιθυμούμε υλικά αγαθά, φίλους, συναισθήματα, σεξ, αγάπη, τροφή, έρωτα και χιλιαδυό άλλα. Πανεύκολο.

   Το δύσκολο είναι το δεύτερο βήμα. Αυτό της αγάπης. Τι πιο δύσκολο από την αγάπη? Απαιτεί θυσίες, υποχωρήσεις, δεύτερες σκέψεις, σεβασμό, καταπάτηση του "εγώ" και άλλα τόσα δυσβάσταχτα φορτία. Και γιατί να μπεις στον κόπο να αγαπήσεις? Γιατί να μπεις στον κόπο να ερωτευθείς αυτό που με περίσσια ευκολία επιθύμησες? 

Αφού μπορείς να έχεις σεξ χωρίς έρωτες και αγάπες, αφού μπορείς να έχεις 1348 φίλους στο facebook, μπορείς να έχεις δουλειά με μέσον, μπορείς να πάρεις πτυχίο αν γραφτείς σε κάποια παράταξη, μπορείς να έχεις σχέση χωρίς να τη σέβεσαι αφού το ψέμα είναι τόσο καλός σύμμαχος καμιά φορά, μπορείς να είσαι δέκτης συναισθημάτων χωρίς εσύ να χρειαστεί να δώσεις ούτε μία στάλα (τόσοι άμυαλοι υπάρχουν τριγύρω έτοιμοι να δώσουν τα σώψυχά τους χωρίς αντάλλαγμα), γιατί να μπαίνεις σε κόπους και σε δυσκολίες? ...

  Σε μία τέτοια ερώτηση ο Πλάτων θα απαντούσε πως μόνο μέσα από τον έρωτα αποκτιέται η αυτογνωσία. Μόνο μέσα από την αυτοθυσία ανακαλύπτουμε αυτό που είμαστε και γινόμαστε αυτό που θα θέλαμε ιδανικά  να ήμαστε."Του ολόκληρου λοιπόν η επιθυμία και η επιδίωξη ονομάζεται έρωτας"

Εγώ δεν ξέρω τι θα απαντούσα... Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η εικόνα μπερδεμένων , απογοητευμένων προσώπων που αναρωτιούνται γιατί δεν τα κατάφεραν..

"Γιατί εκείνο που πρέπει να κατευθύνει σ' όλη τους τη ζωή

 τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν καλά, αυτό το πράγμα,

 ούτε η συγγένεια μπορεί να το εμπνεύσει τόσο καλά, ούτε οι τιμές,

 ούτε ο πλούτος, ούτε τίποτα άλλο, όσο ο έρωτας"

ΖΩΗ

Ζωή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος Ζωή έχει διάφορες αναφορές με βιολογική σημασία. Με τον όρο "ζωή" μπορεί να αναφερόμαστε στην συνεχή εξέλιξη της οποίας τα έμβια 

όντα αποτελούν μέρος. Με τον όρο "ζωή" επίσης μπορεί κανείς να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ γέννησης και θανάτου ενός οργανισμού.

Ο ορισμός του τι είναι ένα ζωντανό ον έχει γνωρίσει διάφορες μορφές ανά τους αιώνες. Στην αρχαιότητα η ζωή πολλές φορές ήταν συνώνυμη

 της κίνησης, οπότε ζωντανό θα μπορούσε να θεωρηθεί οτιδήποτε παρουσίαζε κάποια κινητικότητα. Από την άλλη μεριά, η Βιολογία σήμερα 

ορίζει ως προϋποθέσεις ενός ζωντανού όντος πρώτον τον μεταβολισμό, δηλαδή την πρόσληψη ουσιών από το περιβάλλον (τροφή) και την 

επεξεργασία τους για την παραγωγή ενέργειας που θα χρησιμοποιηθεί στις λειτουργίες του όντος, και δεύτερον την αναπαραγωγή, η οποία

 βασίζεται στο DNA. Ως εκ τούτου, ένας μονοκύτταρος οργανισμός, όπως ένα βακτήριο, επιτελεί και τα δύο και συνεπώς θεωρείται έμβιο ον. 

Αντιθέτως, ένας ιός, μολονότι αναπαράγεται βάσει του γενετικού του υλικού, δεν έχει μεταβολισμό και δεν θεωρείται αυτοτελής μορφή ζωής.

Ας αφήσουμε απ'έξω τα περί Βιολογίας γιατί αυτοί οι επιστήμονες τρελοί είναι ότι θέλουνε 

λένε...

Ας πιάσουμε το πρώτο σκέλος.. Από τον πιο λογικό, κυνικό και "ρουτινιασμένο" άνθρωπο 

στον πιο ονειροπόλο, φευγάτο και "ό,τι να ναι" η άποψη πως η ζωή αποτελεί το διάστημα 

μεταξύ γέννησης και θανάτου  κατά το οποίο σημειώνεται κάποιας μορφής εξέλιξη, είναι

πλήρως αποδεκτή. 

Και τι σημαίνει γέννηση και τι σημαίνει θάνατος και τι σημαίνει εξέλιξη?

Η γέννηση είναι το πρώτο κλάμα του μωρού, η ηρωική έξοδος από τον μητρικό οργανισμό? 

Και δηλαδή ένας άνθρωπος που έχει πρωτοκλάψει και έχει πραγματοποιήσει και την εν λόγω έξοδο, ωστόσο ζει μέσα σε μία ανυπόφορη ρομποτική καθημερινότητα απαλλαγμένος από κάθε μορφή συναισθήματος, θεωρείται πως "έχει γεννηθεί"?

Ακόμα, αν ο θάνατος σημαίνει τη σήψη του σώματος, τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς, την ανυπαρξία, γιατί κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται τόσο έντονα γύρω μας (όχι με τη φυσική παρουσία τους αλλά με την νοητή) δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες χρόνια μετά "τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς τους"? Αυτό που  χωρίζει την ύπαρξή μας από το απόλυτο σκοτάδι της ανυπαρξίας είναι  2-3 βαλβίδες που απλά "ξεβιδώθηκαν"? Δεν μπορεί..Κάτι άλλο θα είναι...

Και τι είναι αυτό? Σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα, κάτι που μόνος πρέπει να βρει και να το κρατήσει πυξίδα προκειμένου να κατευθύνει την εξέλιξή του... Μπορεί να μη διαλέγεις την ώρα και τη στιγμή της βιολογικής γέννησης και του θανάτου, ούτε και το διάστημα μεταξύ αυτών, όμως σίγουρα μπορείς να επιλέξεις την "πραγματική σου γέννηση", τη γέννηση των αισθήσεων και των συναισθημάτων, τη γέννηση του πνεύματός σου, των ιδεωδών σου, της προσωπικότητας σου, της γνώσης σου. Επιπλέον μπορείς να επιλέξεις την  εξέλιξή σου (..αυτό δεν θέλει περισσότερες επεξηγήσεις). Τέλος διαλέγεις το αν η ύπαρξή σου θα αντέξει στο (γελοίο) ανθρώπινο δημιούργημα του χρόνου. 

Κάθε βήμα να είναι αυτοσκοπός και όχι απλά μέσο για την επίτευξη ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου . Ας μην πνιγούμε στην ματαιότητα. Τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται.. 

Είναι θέμα καθαρά ατομικό..

Για κάποιους είναι οι έντονοι ρυθμοί εργασίας και καθημερινότητας. Άλλοι πάλι αναπνέουν μέσα από το παιχνίδι "ακολούθα τη μόδα". 'Άλλοι προτιμούν την ηρεμία της οικογενειακής ζωής (βλ. κυριακάτικο τραπέζι). Kαι άλλοι βαράνε τύμπανα και τσίγκινα τενεκεδάκια........