Ένα πένθιμο του φθινοπώρου δείλι...

Καλοκαίρι τέλος.. Back to life, back to reality..
Και τι απέμεινε? Κάποιες δεκάδες φωτογραφιών, όμορφες αναμνήσεις και ίσως κάποια μικρή νοσταλγία..
Το φθινόπωρο όμως μας επιφυλάσσει τα πιο όμορφα χρώματα.. τους πιο ωραίους και καθαρούς ουρανούς.. τις πιο γλυκές μελωδίες..

Λευκή Καταιγίδα

Την πρώτη φορά ήταν σαν να χε αρπάξει φωτιά

κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου

κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά

να αλλάξει αργά τις σκιές της ερήμου

Χορεύοντας μου 'δείξες μέσα σε πέντε λεπτά

τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος

ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί

ότι αν αφεθείς σ' οδηγάει ο δρόμος

Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά

όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη

λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά

βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγνώμη

Το μόνο που θα θελα κάποτε αν σε ξαναδώ

είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα

και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό

στον τρελό σου χορό στην λευκή καταιγίδα

SUMMER TIME!!!

Έχω μια τίγρη μέσα μου...

Έχω μια τίγρη μέσα μου, άγρια λιμασμένη

π' όλο με περιμένει

κι όλο την καρτερώ,

τηνε μισώ και με μισεί, θέλει να με σκοτώσει,

μα ελπίζω να φιλιώσει

καιρό με τον καιρό.

Έχει τα δόντια στην καρδιά, τα νύχια στο μυαλό μου
κι εγώ για το καλό μου
για κείνη πολεμώ
κι όλου του κόσμου τα καλά με κάνει να μισήσω,
για να της τραγουδήσω τον πιο βαρύ καημό.

όρη, λαγκάδια και γκρεμνά με σπρώχνει να περάσω,
για να την αγκαλιάσω
στον πιο τρελό χορό,
κι όταν τις κρύες τις βραδιές θυμάται τα κλουβιά της,
μου δίνει την προβιά της
για να τηνε φορώ.

Καμιά φορά απ' το πιοτό πέφτομε μεθυσμένοι,
σχεδόν αγαπημένοι,
καθείς να κοιμηθεί
και μοιάζει ετούτη η σιωπή με λίγο πριν την μπόρα,
σαν τη στερνή την ώρα 
που θα επιτεθεί.


Ψαραντώνης

But you cannot kiss an idea, cannot touch it or hold it...

"Remember, remember 

The fifth of November 

 The gunpowder treason and plot. 

 I know of no reason 

 Why the gunpowder treason 

 Should ever be forgot".

 But what of the man? I know his name was Guy Fawkes, and I know that, in 1605, he attempted to blow up the houses of Parliament. But who was he really? What was he like?
We are told to remember the idea, not the man, because a man can fail. He can be caught. He can be killed and forgotten. But four hundred years later an idea can still change the world. I've witnessed firsthand the power of ideas. I've seen people kill in the name of them; and die defending them. But you cannot kiss an idea, cannot touch it or hold it. Ideas do not bleed, it cannot feel pain, and it does not love. And it is not an idea that I miss, it is a man. A man who made me remember the fifth of November. A man I will never forget.

Φύλλα αλκαλικά...

Μην έρχεσαι μαζί μου μού είπες πριν χαθείς, 

θα μαραθεί η αγάπη και εσύ θα μ'αρνηθείς...

Φτιάξε μαγιά στο χώμα με φύλλα αλκαλικά..

Σε μια ζωή χαμένη κανένας δε νικά...

Για το πιο όμορφο νησί των Κυκλάδων...

...Αμοργός...

Ήτανε όμορφο θαρρώ εκείνο τον παλιό καιρό            το καπηλειό μου
γιαλός, καημός και τσικουδιά βαρμένα μέσα στην καρδιά με τ' όνειρό μου.

Και κάθε μέρα από βραδύς ντουγιουρντισμένος ο Βαρδής με το λαούτο με το κρασί του στον οντά
στον αμανέ του να κεντά τον κόσμο τούτο.

Κι ο Σταύρος πέρα στη γωνιά που για δυό χείλια βυσσινιά τα σιγοπίνει παίρνει νερό σαν τραγουδεί 'που το λαούτο του Βαρδή τον πόνο σβήνει.

Κι ο Μύρος πιάνει το χορό το χώμα μόνο έχει οχτρό χρυσά παλάτια σε κάποια θάλασσα πλατιά
θυμάται, κόκκινα φωτιά τα δυο του μάτια.

Θυμούμαι κάθε χαραυγή πού 'λεγα ο ήλιος να μη βγει
στην αγκαλιά σου όνειρο βάρκα με πανιά
να σεργιανίζω το ντουνιά με τα φιλιά σου.

Αργό το ζάλο μου, βαρύ ήτανε ψεύτικος μπορεί
ο έρωτάς σου ρωτώ διαβάτες στα στενά αν είδαν μάτια καστανά
σαν τα δικά σου.

Πως να δικάσω μια ζωή κι ένα αστέρι το πρωί που τρεμοσβήνει
στο ερειπωμένο καπηλειό ένα μου όνειρο παλιό έχει 'πομείνει...

Θέλω να σου χαρίσω κάτι...

- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι. 
- Ό,τι θες. 
- Ό,τι θέλω; Τ' ορκίζεσαι; 
- Στ' όρκίζομαι. 
- Είναι δύσκολο. 
- Δεν πειράζει. 
- Είναι ακριβό. 
- Δεν με νοιάζει. 
- Είναι σπάνιο. 
- Τόσο το καλύτερο. 
- Είναι επικίνδυνο. 
- Δεν φοβάμαι. 
- Μπορεί να καείς άμα το πιάσεις. 
- Θα γίνω νερό να σβήσω την φωτιά. 
- Μπορεί να σου γλιστρήσει απ' τα χέρια και να φύγει. 
- Θα το ξαναπιάσω. 
- Μπορεί να πάει πολύ μακριά. 
- Θα το κυνηγήσω. 
- Μπορεί να χαθεί στον ουρανό. 
- Θα γίνω πουλί να το ψάξω. 
- Μπορεί να βυθιστεί στη θάλασσα. 
- Θα γίνω αγκίστρι να το πιάσω. 
- Μπορεί να πνιγεί στο σκοτάδι. 
- Θα περιμένω τα χαράματα. 
- Μα μπορεί να διαλυθεί ως τότε. 
- Θα φέρω τ' άστρα να φωτίσουν πιο νωρίς. 
- Είναι τόσο μικρό, δεν θα μπορέσεις να το πιάσεις. 
- Θα ζητήσω σ' ένα μυρμήγκι να με βοηθήσει. 
- Κι αν είναι μεγάλο σαν σπίτι; 
- Θα φέρω γερανό. 
- Κι αν είναι μεγάλο σαν βουνό; 
- Θα φέρω ένα γερανό πιο μεγάλο από βουνό. 
- Υπάρχει; 
- Θα τον φτιάξω. 
- Που ξέρεις να φτιάχνεις γερανούς; 
- Δεν ξέρω. 
- Τότε; 
- Τότε θα μάθω. 
- Από που; 
- Από τα βιβλία. 
- Κι αν δεν το λένε τα βιβλία; 
- Θα βρω τον γέροντα που φτιάχνει γερανούς. 
- Κι αν έχει πεθάνει; 
- Θα βρω τον άλλον γέροντα. 
- Ποιον άλλον γέροντα; 
- Εκείνον που ξέρει όλα τα βότανα. 
- Όλα τα βότανα; 
- Όλα τα χόρτα και τα μικρά άνθη του αγρού. Ξέρει τι μάγια κρύβουν.
- Και πως θα φέρει εκείνος το βουνό; 
- Όχι εκείνος, εγώ. Θα μου δώσει βότανα να πιω, να γίνω τόσο δυνατός, που θα μπορέσω να το σηκώσω το βουνό. 
- Εμένα θα μπορείς να με πάρεις αγκαλιά; 
- Πάντα. 
- Τώρα. 
- Τώρα. Έλα, τι θέλεις; 
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι. 
- Ό,τι θέλεις. 
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι; 
- Στ' ορκίζομαι. 
- Θέλω ... θέλω κάτι που δεν υπάρχει πουθενά. 
- Να το φτιάξουμε. 
- Με τι; 
- Με τι θέλεις; 
- Δεν ξέρω. 
- Να το φτιάξουμε με ξύλο καρυδιάς και χρυσά καρφιά. 
- Όχι, όχι δεν είναι έτσι. 
- Να το φτιάξουμε με πούπουλα και ψίχουλα, με σταγόνες και γαργαλήματα και να του βάλουμε ένα κλειδί να το κουρδίζεις. 
- Όχι, όχι, δεν θέλω κλειδί. 
- Γιατί; 
- Μπορεί να το χάσω. 
- Θα στο κρεμάσω στον λαιμό. 
- Μπορεί να χαθώ κι εγώ. 
- Θα έρθω να σε βρω. 
- Κι αν δεν μπορείς να με βρεις; 
- Θα μπορέσω. 
- Κι αν είναι σκοτάδι; 
- Θ' ανάψω κερί. 
- Κι αν λιώσει το κερί; 
- Ως τότε θα σ' έχω βρει. 
- Κι αν όχι; 
- Θα ψάχνω ώσπου να σε βρω. 
- Πόσο θα ψάχνεις; 
- ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ! 
- Τι θα πει για πάντα; 
- Ότι Σ' ΑΓΑΠΩ! 
- Κι εγώ τι θα κάνω ώσπου να με βρεις; 
- Μπορείς να κοιμηθείς. 
- Που; 
- Κάτω από μια μυρσινιά. 
- Που έχει μυρσινιές; 
- Παντού. 
- Έχει και λιοντάρια παντού; 
- Όχι. 
- Που έχει λιοντάρια; 
- Στην ζούγκλα. 
- Είναι κοντά η ζούγκλα; 
- Πολύ μακριά. Στην άλλη άκρη του κόσμου... 
- Δεν μπορούν να έρθουν εδώ ποτέ; 
- Ποτέ. 
- Τ' ορκίζεσαι; 
- Στ' ορκίζομαι. 
- Ξέχασα τι θα πει για πάντα. 
- Θα πει ότι σ' αγαπώ. 
- Πόσο; 
- Ως τον ουρανό. 
- Ναι, ναι. Να κοιμηθώ τώρα; 
- Ναι. 
- Θα με πάρεις αγκαλιά; 
- Ναι. 
- Θέλω να μου χαρίσεις κάτι. 
- Ό,τι θέλεις. 
- Ό,τι, ό,τι θέλω, τ' ορκίζεσαι; 
- Ναι.