Μύρισε καλοκαίρι...

-Πόσες φορές χαμογέλασες αυτή τη βδομάδα?
-Γέλασες καθόλου τόσο δυνατά που να σε πονέσει το στομάχι σου και το κεφάλι σου να γυρίζει σα σβούρα?
-Έβαλες τα χειμωνιάτικα στο πατάρι? Μαζί και τις χειμωνιάτικες σκέψεις?
-Πόσες φορές βγήκες εκτός προγράμματος μόνο και μόνο για να περπατήσεις κάτω απ'το ζεστό ήλιο?
-Κράτησες το χέρι κάποιου?
-Πιστεύεις ότι μια ηλιόλουστη μέρα είναι μια καλή δικαιολογία για να αγκαλιάσεις και να φιλήσεις το διπλανό σου?
-Έκανες δώρα αυτή την άνοιξη?
-Μα πώς μπορείς να σκέφτεσαι ακόμα μουντά με τόσο ήλιο?
-Έκανες όνειρα αυτή την άνοιξη?
-Τα μοιράστηκες ή τα κλείδωσες στο προσωπικό σου ημερολόγιο?
-Είπες σε κάποιον πως τον αγαπάς? Μην περιμένεις το καλοκαίρι για να το κάνεις.
-Θα άφηνες τα πάντα για μένα? Για σένα?
-Ένιωσες ποτέ πως είσαι ευτυχισμένος? Με τι? Ήταν μικρό ή μεγάλο?
-Ποια είναι η ανοιξιάτικη εικόνα της πόλης για σένα? Ποιος πρωταγωνιστεί σε αυτή?
-Τη στοργή που θες να σου δείχνουν , να τη δείχνεις και εσύ. Μη δικάζεις. Μη βιάζεσαι να μιλήσεις.
-Εκείνη η παρατειμένη φωτογραφική μηχανή είναι δικιά σου ή δικιά μου? Ξέχασα..
-Τον ακούς τον κύριο που παραπονιέται δίπλα σου στενοχωρημένος? Τον συμπονάς, τον αγνοείς ή τον κατακρίνεις?
-Και αν είναι όλα μαύρα θα τον κάνεις να δει τη λευκή καταιγίδα? Μάλλον θα ντραπείς να μιλήσεις.
-Τι σου λείπει απ' αυτήν την άνοιξη? Κάτι μακρινό ή αυτό που ποτέ δεν είχες?
-Κοιτάζοντας φωτογραφίες θες να διαγράψεις το παρόν ή απλά να θυμηθείς το παρελθόν. Σκέψου το.
-Βαθιά ανάσα. Ανοιξιάτικη.
-Ποιος είναι ο ομορφότερος ουρανός που είδες ποτέ σου? Ή ... που είδατε? Κατάφερες να διακρίνεις τίποτα ανάμεσα απ' τ' αστέρια ή ήσουν αρκετά ζαλισμένος από τον πρωινό ήλιο και το αλκοόλ?
-Και τι είναι αυτό που σε κρατάει πίσω? ε λοιπόν, γιατί αρνείσαι να το αφήσεις?
-Πως γιατρεύεις την απόγνωση των φίλων σου? Του κόσμου? Είναι πολύ μεγάλος ο κόσμος?
-Με τι θα φύγουμε? Με πλοίο ε? Και εγώ το προτιμώ το πλοίο.
-Και θα ρίξουμε στη θάλασσα ότι μας πίκρανε αυτό το χειμώνα?
-Και θα πούμε και ιστορίες ε? καλοκαιριάτικες και ονειρεμένες...

-Πώς αλλιώς? Αφού μύρισε καλοκαίρι..

σαν αερικό

Πλαίσια

    Έχουμε μάθει να σχηματίζουμε πλαίσια στη ζωή μας.. ανεξαιρέτα και ασταμάτητα. Από τα πιο ακραία στα πιο ήπια. Ακόμα και αυτός που υποστηρίζει πως έχει την πιο ελεύθερη σκέψη , έχει και αυτός αυτόματα δημιουργήσει ένα  πλαίσιο.                           Το πλαίσιο των καλών σπουδών :πολύ διάβασμα, αύξηση της ανταγωνιστικότητας, απομείωση της σημασίας κάποιων άλλων πραγμάτων, τα χαμένα καλοκαίρια λόγω εξεταστικών.. Το πλαίσιο της οικογένειας : θα βρω ένα "ήσυχο" σύντροφο να περάσουμε μαζί τη ζωή μας, να κάνουμε μία οικογένεια, να πηγαίνουμε κάθε Πάσχα-καλοκαίρι και Χριστούγεννα διακοπές στο χωριό, να περάσουμε μαζί τα γερατιά μας και να πεθάνουμε ήσυχα.. Το πλαίσιο του καλλιτέχνη: διαβάζω πολλά βιβλία, ξεποδαριάζομαι στα μουσεία και ας μη το πολυγουστάρω, συναναστρέφομαι με τύπους καλλιτεχνικούς και ας μου φαίνονται οι μισοί σνομπ και άδειοι και σαφώς ντύνομαι όπως προστάζουν τα πρότυπα.. Το πλαίσιο της ελευθερίας(και το πιο διφορούμενο βεβαίως): δεν υποτάσσομαι σε κανένα πλαίσιο, συναναστρέφομαι μόνο ανθρώπους με ανοιχτό τρόπο σκέψης και δράσης, δεν θέλω μονιμότητα, δεν θέλω σφιχτές σχέσεις, δεν θέλω κλουβιά, δεν θέλω..

Κάπως έτσι λοιπόν, δημιουργείς πλαίσια, βάζεις μέσα εικόνες, στοιχεία, ανθρώπους και ζεις με αυτά. Μεταξύ των πλαισίων το χάος... Το χάος?

Όταν πας να κάνεις κάτι εκτός των πλαισίων που έχεις θέσει , κάτι πηγαίνει στραβά. Δεν έχεις τη σωστή ανατροφοδότηση από τον εαυτό σου. Διερωτάσαι : Τώρα, εγώ που έκανα αυτό πέραν των καθορισμένων μου στόχων, γιατί το έκανα? Έχει νόημα? Είμαι χαρούμενος που το έκανα?

Και εδώ βρίσκεσαι μπρος σε μία εκπληκτική ανακάλυψη : 'Αραγε η ευτυχία μας συνδέεται άρρηκτα με την ύπαρξη νοήματος στις πράξεις μας?( Αν και τείνω να πιστεύω πως η ευτυχία είναι ένα καθάρα γενετικά καθορισμένο στοιχείο). Γιατί αν ναι, τότε λειτουργούμε πάντα με πλαίσια, καθώς αυτά μόνο μας δίνουν μια πορεία προς ένα συγκεκριμένο στόχο. Αυτά μόνο μας δίνουν το αίσθημα του κατορθώματος. Αν όχι, σε τι έγκειται η ευτυχία μας? πφφφ.. μπερδεύτηκα!

Πάμε ξανά..

Λειτουργώντας έξω από τα πλαίσια νιώθεις μία ανασφάλεια, μία αβεβαιότητα, ένα ερωτηματικό διογκώνεται μέσα σου. Ίσως τα παρατήσεις σύντομα, ίσως να θες να τεστάρεις τον εαυτό σου εκεί έξω...

Σε κάθε περίπτωση για ένα είμαι σίγουρη : όσα πλαίσια και να δημιουργούμε πάντα τα συναισθήματα και η φαντασία μας θα είναι αυτά που θα μας υπενθυμίζουν πόσο χαζοί ήμαστε που νομίζουμε πως μπορούμε όλα να τα βάλουμε σε μία τάξη και να τα οργανώσουμε σε κουτιά. Θυμήσου το τελευταίο γεγονός που σε συγκλόνισε και απλά σύγκρινε το πλαίσιο μέσα στο οποίο λειτούργησες (κάπου εκεί θα βρεις τον εαυτό σου να προσπαθεί να ψάχνει για ταυτότητα) και τα συναισθήματα που γεννήθηκαν. Τότε ίσως καταλάβεις πόσο μικρός είσαι.

Πόσο εκτός πλαισίων πρέπει όλοι μας, σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, να βγούμε. 

σαν αερικό

The world formula

Κάποτε ο αγαπημένος μου καθηγητής φυσικής μου είχε πει πως όλοι οι μεγαλοεπιστήμονες ψάχνουν να βρουν μία και μοναδική εξίσωση η οποία θα περιέχει όλους τους νόμους της φυσικής και θα μπορεί να ενταχθεί και να λύσει κάθε πρόβλημα.
Είτε είχες να μελετήσεις μία ταλάντωση, ή την κίνηση ενός τροχού ή ακόμα και την επιτάχυνση που αποκτά μία πεταλούδα καθώς πετά, δεν είχες παρά να βάλεις τα δεδομένα σ'αυτή την εξίσωση και να δεις το αποτέλεσμα. Μία μαγική εξίσωση!! Μία εξίσωση, ένας τύπος που θα αποδείκνυε ότι τα πάντα στη ζωή είναι αλληλένδετα και κάθε αποτέλεσμα είναι συνδυασμός διαδοχικών ενεργειών. Τίποτα δεν μένει στην τύχη! Τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από τη μαγική εξίσωση!
Αν και σχετικά μικρή , η έκπληξή μου και η πίστη μου στον μαγικό αυτό τύπο δεν άφησε περιθώρια αμφισβήτησης... 'Έτσι άρχισα να φτιάχνω τις δικές μου εξισώσεις. Να περνάω κάθε ενέργειά μου μέσα από μία επεξεργασία ως εισροή περιμένοντας την εκροή, κάθε φορά με μαθηματική ακρίβεια. Κοιτώντας τον κόσμο γύρω ανακάλυψα πως δεν ήμουν η μόνη πιστή στο πρότυπο αυτό. Είναι η τρέλα των μαθηματικών, των οικονομολόγων, των επιχειρήσεων? Δεν ξέρω... Αλλά για καθετί επιθυμείται να βρεθεί η πρότυπη μορφή του. Ένα διάγραμμα σε άξονες χ και ψ που να λύνει όλα τα μυστήρια της ζωής μας και να φέρνει επιτυχίες.
Καζίνο, χρηματιστήριο, ρουλέτα, συμπεριφορά καταναλωτικής κοινωνίας, σεξ. Όλα περνούν από αυτό το διάγραμμα προκειμένου να αποφανθεί η ανθρωπότητα πως θα γίνει πιο επιτυχημένη.

Mathematics is the language of nature. Everything around us can be represented by numbers. If one graphs the system of any numbers, patterns emerge, therefore there are patterns everywhere in nature. 

 Η ζωή όμως είναι ένα μείγμα παραγόντων, ουσιών και αισθημάτων που δεν υποτάσσονται σε καμία μαθηματική εξίσωση και σε κανένα μαγικό διάγραμμα. Η ζωή είναι μία πολύχρωμη κραυγή που ξεχύνεται τόσο γρήγορα που τελικά η ουσία δεν είναι αν θα κραυγάσεις δυνατότερα όχι αλλά αν θα καταφέρεις να δεις όλα τα χρώματα. Αυτή η προσπάθεια να υποτάξουμε τα πάντα σε κανόνες σιγουριάς και επιτυχίας καταντά όχι μόνο εμμονή αλλά και γελοιότητα. Τώρα είναι η ώρα για σκανταλιές, για σκέψεις πέρα από τους κανόνες, για έρωτες πέρα απ'τους τύπους, για ζωή χωρίς μαγικές εξισώσεις!!!

There will be no order, only chaos. 

σαν αερικό

H σπασμένη πολυθρόνα

Το ωραιότερο ταξίδι που 'χω κάνει

ήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόνα

που άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοι

σε μια αλάνα μες στη μέση του χειμώνα.

Έβλεπα έτσι από μπροστά μου να περνάνε

κάτι σπασμένοι ουρανοί με χελιδόνια.

Κάτι κλαδιά να εξαπλώνονται σαν χρόνια,

μέσ' στην ομίχλη το καραβάνι.

Το ωραιότερο τραγούδι που 'χω ακούσει

το είπε ένας καπετάνιος πριν πεθάνει:

"Το πιο ωραίο,το πιο ωραίο,

το πιο ωραίο είναι το επόμενο λιμάνι..."

Έτσι ταξίδεψα μακριά στην Ισπανία

ένα απόγευμα που είχε λιακάδα.

Όλη η Μεσόγειος μια παραλία,

μία κυρία περπατάει στη Γρανάδα.

Τα μαλλιά της είναι άσπρα,

το μαντήλι είναι λευκό,

μα η ματιά της είναι μαύρη.

Από μικρό παιδί το γιο της είχε στείλει

στο μέρος που μουγκρίζουνε οι ταύροι.

Παραπατάει ο ταυρομάχος στην αρένα

αλλά κι ο ταύρος τώρα πια παραπατάει.

Μπρος στα ρουθούνια του λιβάδια ανθισμένα,

το πλήθος όρθιο χειροκροτάει.

Μες στην αρένα που μαζεύτηκαν τα πλήθη

να ξαναδούν απ' την αρχή το ίδιο τέλος

ένα κορίτσι ακονίζει με το νύχι

πίσω απ' την πλάτη μας του έρωτα το βέλος.

Ο ταυρομάχος παίρνει φόρα και χτυπάει

όλοι νομίζουν ότι ζουν σε παραμύθι.

Αυτή ακίνητη στα μάτια τον κοιτάει

τη χαιρετάει, θα τον πετύχει.

Το ομορφότερο κορίτσι της Γρανάδας

θα εξημερώσει αυτή τη νύχτα άλλο ένα κτήνος.

Ποιάς Ισπανίας ουρανός και ποιάς Ελλάδας;

Σε πολυθρόνα σαν κι αυτή τώρα ίσως κάθεται και 'κείνος.

Και βλέπει από μπροστά του να περνάει

το καραβάνι που ξεκίνησε και πάλι.

Αυτό το βέλος απ' την καρδιά του

ποτέ κανείς δε θα μπορέσει να το βγάλει.

Το ωραιότερο ταξίδι που 'χω κάνει

ήταν επάνω στη σπασμένη πολυθρόνα

που άφησαν πίσω όταν φύγαν οι τσιγγάνοι

σε μια αλάνα μες στη μέση,

μες στη μέση του χειμώνα. 

Aνάλυση και μοντελοποίηση διαδικασιών και συστημάτων

Παράξενα τα πράγματα.. Ίσως τελικά τα πιο απλά πράγματα να είναι τα πιο παράξενα και τούμπαλιν.

Και εκεί ακριβώς που ήσουν σίγουρος, είχες χτίσει τη φωλιά σου με ανθρώπους και ιδανικά και όνειρα ξαφνικά ανακαλύπτεις πως ίσως κάπου έκανες λάθος. Κάπου δεν έλαβες υπόψην μία μεταβλητή. Μία μεταβλητή άκρως σημαντική, την οποία όσο και να προσπαθείς να αγνοήσεις ποτέ δεν θα τα καταφέρεις.

Και το όνομα αυτής: ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Η κυνική, ρουτινιασμένη, μουντή, γεμάτη διαδικασίες και βάσανα πραγματικότητα. Πραγματικότητα η γραφειοκρατική- η βρωμερή- η συννεφιασμένη- η αγχωμένη- η μποντιλιαρισμένη- η....

Και εκεί ακριβώς που έκανες όνειρα μόνο για καλοκαίρια , ξαφνικά ήρθαν και οι χειμώνες. Πως αλλιώς?...

Πάνω λοιπόν σε αυτή την πραγματικότητα καλούμαστε να χτίσουμε και να ευτυχήσουμε. Αυτή την πραγματικότητα καλούμαστε πρώτα απ'όλα να συνειδητοποιήσουμε και να την πιάσουμε από το 0, από μηδενική βάση. Ύψιστη αρχή της ανάλυσης.

Αποτελεί αναμφισβήτητα το πιο άχαρο στάδιο. Υπάρχουν στιγμές που κάθεσαι και αναρωτιέσαι " Καλά?.. Γιατί τα θέλω τόσο λιανά? Αφού είμαι έξυπνος και καταλαβαίνω.." Και εκεί είναι το σημείο που πέφτεις στην παγίδα του ίδιου σου του εαυτού, προσπερνάς τα βήματα και μετά από λίγο βρίσκεσαι χαμένος κάπου ανάμεσα σε καταστάσεις  και ανθρώπους.

Βήμα 2: Οι χρήστες ή αλλιώς άνθρωποι. Ποιους έχεις δίπλα σου? Πόσο σημαντικοί είναι για τη ζωή σου? Σε τι επίπεδο σε επηρεάζουν? Πρόκειται για έναν αναλογισμό των ανθρώπων που έχεις επιλέξει να εντάξεις στην καθημερινότητά σου. Πρόκειται για ανθρώπους οι οποίοι έχουν και από τους οποίους έχεις απαιτήσεις- προσδοκίες. Είναι αυτές οι φωνές που θα ακούς πάντα και παντού- σε οποιοδήποτε σημείο του πλανήτη. Είναι αυτά τα πρόσωπα, που αν ήσουν έμπειρος καλλιτέχνις θα μπορούσες με ευκολία να ζωγραφίσεις. Είναι αυτά τα άτομα με τα οποία έχεις μοιραστεί σκέψεις και όνειρα και καλοκαίρια ολόκληρα ονειροπολώντας κάτω από τον καυτό ήλιο. Είναι οι αλήθειες σου και τα ιδανικά σου μετεφρασμένα σε ανθρώπινες οντότητες με ελαττώματα και προτερήματα. 

Βήμα 3: Οι διαδικασίες. Σταμάτα τα θέλω και άρχισε να πράττεις, Και θα δεις πως ίσως όλα αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια ήταν τελικά κάπως φιλόδοξα. Όταν θες  να κάνεις κάτι δεν έχεις παρά να το κάνεις. Μην περιμένεις για καμία ευκαιρία, για καμία αλλαγή εξωτερικών παραγόντων. Μη νομίζεις ότι κάτι θα γίνει και θα αλλάξεις και τότε θα είσαι έτοιμος να αρχίσεις να πράττεις. Όχι. Αυτό ποτέ δεν θα συμβεί. Η καλύτερη στιγμή για την πραγματοποίηση ενός βραδινού ονείρου είναι το επόμενο πρωί. Αν τώρα το όνειρο είναι πρωινό δεν έχεις παρά να βγεις έξω από το σπίτι σου και να το κυνηγήσεις. Δεν υπάρχει πιο κατάλληλη στιγμή για να κυνηγήσεις ένα όνειρο από την ίδια τη  στιγμή της σύλληψής του. 

Και κάπως έτσι φτάνεις στο τελευταίο βήμα. Αυτό του ενιαίου συστήματος. Καθότι ο άνθρωπος αποτελεί ένα ενιαίο σύστημα με εισροές - τους ανθρώπους του, μία διαδικασία επεξεργασίας- τις πράξεις του και εκροές. Τα αποτελέσματα. Η ένωση. Η ισορροπία. Εδώ είναι που αρχίζεις να ενώνεις τους σημαντικούς σταθμούς της ζωής σου, δίνοντας στον καθένα ξεχωριστά το χώρο του και το χρόνο  του. Του αφιερώνεσαι μεμονωμένα. Η ζωή δεν είναι ακροβατικά. Δεν αξίζει να προσπαθείς να κρατάς 15 μπάλες στον αέρα και να πασχίζεις γι αυτό, μετανιώνοντας που έχεις τόσες πολλές και ελπίζοντας κάποια να αχρηστευθεί και εκ των πραγμάτων να γίνουν λιγότερες. Η ζωή θέλει φροντίδα, θέλει αγάπη, θέλει αφιέρωση. Θέλει να είσαι όχι ακροβάτης αλλά αναλυτής. Να παρατηρείς, να αφουγκράζεσαι, να αφαιρείς, να διατηρείς, να προσέχεις, να αφιερώνεις, να ενώνεις και να βελτιώνεις.

Αυτό είναι: Μία ανάλυση και μοντελοποίηση διαδικασιών και συστημάτων.

σαν αερικό