Και τι απέμεινε? Κάποιες δεκάδες φωτογραφιών, όμορφες αναμνήσεις και ίσως κάποια μικρή νοσταλγία..
Το φθινόπωρο όμως μας επιφυλάσσει τα πιο όμορφα χρώματα.. τους πιο ωραίους και καθαρούς ουρανούς.. τις πιο γλυκές μελωδίες..
Λευκή Καταιγίδα
Την πρώτη φορά ήταν σαν να χε αρπάξει φωτιά
κάπου μέσα βαθιά κάτι μες την ψυχή μου
κοιτούσα τις φλόγες κι αυτόν τον αέρα μακριά
να αλλάξει αργά τις σκιές της ερήμου
Χορεύοντας μου 'δείξες μέσα σε πέντε λεπτά
τι θα πει πουθενά και πως χάνεται ο χρόνος
ότι αν το πιστέψεις στα αλήθεια η αγάπη μπορεί
ότι αν αφεθείς σ' οδηγάει ο δρόμος
Από τότε περάσανε χρόνια κυλήσαν νερά
όμως κάπου βαθιά η φωτιά καίει ακόμη
λυπάμαι που έφυγα εκείνη τη νύχτα κρυφά
βιαστικά και χωρίς να ζητήσω συγνώμη
Το μόνο που θα θελα κάποτε αν σε ξαναδώ
είναι να πω ευχαριστώ για το θαύμα που είδα
και να δώσω για μια τελευταία φορά το ρυθμό
στον τρελό σου χορό στην λευκή καταιγίδα
