Έχεις ποτέ σου νιώσει μικρός; Τόσο μικρός που να χάνεσαι, να χωράς στην τρύπα μίας καρφίτσας, να βυθίζεσαι σε έναν αχανή ωκεανό;
Εγώ ποτέ μου. Ποτέ μου μέχρι τώρα. Ξαφνικά όνειρα και σχέδια που μία ζωή έχτιζα και πίστευα ότι ήταν η ταυτότητά μου, τα βλέπω υλοποιημένα σε άλλους ενώ εγώ ακόμα τα προσπαθώ. Εκεί που πίστευα ότι ήμουν η μοναδική έχασα την αυθεντικότητά μου. Τι είμαι λοιπόν;
Μία κουκκίδα. Μία κουκκίδα πάνω στο χάρτη. Πότε από δω, πότε από κει. Πότε βόρεια και δυτικά πότε νότια και ανατολικά. Αυτή η "σχεδόν ανυπαρξία" του σώματός μου, της υπόστασής μου, με τρομάζει. Και τι πρέπει λοιπόν να κάνω για να έρθω κοντά στα όνειρά μου;
Τι πρέπει να κάνω για να ανακαλύψω αυτά που τόσα χρόνια αναζητώ; Και γιατί για κάποιους άλλους όλα αυτά είναι δεδομένα; Φαίνονται σχεδόν έμφυτα.
Πολλές φορές σκέφτομαι πως δεν μπορώ να ενταχθώ στην πραγματικότητα. πως βρίσκομαι, κινούμαι και συμπεριφέρομαι σύμφωνα με τους κανόνες της δικής μου σφαίρας. Πως δεν μπορώ να συμβιώσω με την κανονικότητα της πραγματικότητας. Τρελή.
Όλα ταιριάζουν και είναι αταίριαστα. Όλα συμβαίνουν και μου αποδεικνύουν ότι...ότι ίσως ήμουν λάθος. Ή ότι ίσως η πραγματικότητα, αυτή στην οποία πρέπει θέλοντας ή μη να ενταχθώ εγώ και τα σχέδια μου, δεν είναι φτιαγμένη για μένα. Είναι πιο δύσκολη, λιγότερο συγκινησιακή, πιο πραγματική. Και εγώ είμαι μία κουκκίδα.
