ΖΩΗ

Ζωή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος Ζωή έχει διάφορες αναφορές με βιολογική σημασία. Με τον όρο "ζωή" μπορεί να αναφερόμαστε στην συνεχή εξέλιξη της οποίας τα έμβια 

όντα αποτελούν μέρος. Με τον όρο "ζωή" επίσης μπορεί κανείς να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ γέννησης και θανάτου ενός οργανισμού.

Ο ορισμός του τι είναι ένα ζωντανό ον έχει γνωρίσει διάφορες μορφές ανά τους αιώνες. Στην αρχαιότητα η ζωή πολλές φορές ήταν συνώνυμη

 της κίνησης, οπότε ζωντανό θα μπορούσε να θεωρηθεί οτιδήποτε παρουσίαζε κάποια κινητικότητα. Από την άλλη μεριά, η Βιολογία σήμερα 

ορίζει ως προϋποθέσεις ενός ζωντανού όντος πρώτον τον μεταβολισμό, δηλαδή την πρόσληψη ουσιών από το περιβάλλον (τροφή) και την 

επεξεργασία τους για την παραγωγή ενέργειας που θα χρησιμοποιηθεί στις λειτουργίες του όντος, και δεύτερον την αναπαραγωγή, η οποία

 βασίζεται στο DNA. Ως εκ τούτου, ένας μονοκύτταρος οργανισμός, όπως ένα βακτήριο, επιτελεί και τα δύο και συνεπώς θεωρείται έμβιο ον. 

Αντιθέτως, ένας ιός, μολονότι αναπαράγεται βάσει του γενετικού του υλικού, δεν έχει μεταβολισμό και δεν θεωρείται αυτοτελής μορφή ζωής.

Ας αφήσουμε απ'έξω τα περί Βιολογίας γιατί αυτοί οι επιστήμονες τρελοί είναι ότι θέλουνε 

λένε...

Ας πιάσουμε το πρώτο σκέλος.. Από τον πιο λογικό, κυνικό και "ρουτινιασμένο" άνθρωπο 

στον πιο ονειροπόλο, φευγάτο και "ό,τι να ναι" η άποψη πως η ζωή αποτελεί το διάστημα 

μεταξύ γέννησης και θανάτου  κατά το οποίο σημειώνεται κάποιας μορφής εξέλιξη, είναι

πλήρως αποδεκτή. 

Και τι σημαίνει γέννηση και τι σημαίνει θάνατος και τι σημαίνει εξέλιξη?

Η γέννηση είναι το πρώτο κλάμα του μωρού, η ηρωική έξοδος από τον μητρικό οργανισμό? 

Και δηλαδή ένας άνθρωπος που έχει πρωτοκλάψει και έχει πραγματοποιήσει και την εν λόγω έξοδο, ωστόσο ζει μέσα σε μία ανυπόφορη ρομποτική καθημερινότητα απαλλαγμένος από κάθε μορφή συναισθήματος, θεωρείται πως "έχει γεννηθεί"?

Ακόμα, αν ο θάνατος σημαίνει τη σήψη του σώματος, τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς, την ανυπαρξία, γιατί κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται τόσο έντονα γύρω μας (όχι με τη φυσική παρουσία τους αλλά με την νοητή) δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες χρόνια μετά "τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς τους"? Αυτό που  χωρίζει την ύπαρξή μας από το απόλυτο σκοτάδι της ανυπαρξίας είναι  2-3 βαλβίδες που απλά "ξεβιδώθηκαν"? Δεν μπορεί..Κάτι άλλο θα είναι...

Και τι είναι αυτό? Σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα, κάτι που μόνος πρέπει να βρει και να το κρατήσει πυξίδα προκειμένου να κατευθύνει την εξέλιξή του... Μπορεί να μη διαλέγεις την ώρα και τη στιγμή της βιολογικής γέννησης και του θανάτου, ούτε και το διάστημα μεταξύ αυτών, όμως σίγουρα μπορείς να επιλέξεις την "πραγματική σου γέννηση", τη γέννηση των αισθήσεων και των συναισθημάτων, τη γέννηση του πνεύματός σου, των ιδεωδών σου, της προσωπικότητας σου, της γνώσης σου. Επιπλέον μπορείς να επιλέξεις την  εξέλιξή σου (..αυτό δεν θέλει περισσότερες επεξηγήσεις). Τέλος διαλέγεις το αν η ύπαρξή σου θα αντέξει στο (γελοίο) ανθρώπινο δημιούργημα του χρόνου. 

Κάθε βήμα να είναι αυτοσκοπός και όχι απλά μέσο για την επίτευξη ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου . Ας μην πνιγούμε στην ματαιότητα. Τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται.. 

Είναι θέμα καθαρά ατομικό..

Για κάποιους είναι οι έντονοι ρυθμοί εργασίας και καθημερινότητας. Άλλοι πάλι αναπνέουν μέσα από το παιχνίδι "ακολούθα τη μόδα". 'Άλλοι προτιμούν την ηρεμία της οικογενειακής ζωής (βλ. κυριακάτικο τραπέζι). Kαι άλλοι βαράνε τύμπανα και τσίγκινα τενεκεδάκια........

Καλή άνοιξη!!!

• Μία μικρή εκδρομή                                    
• Μία βόλτα στη θάλασσα
• Ένα όμορφο χαμόγελο
• Περίπατος στα Αναφιώτικα
• Ποτό έξω χωρίς να κρυώνεις
• Μία όμορφη μυρωδιά
• Μία όμορφη φωτογραφία
• Μία χαρούμενη φωνή
• Ένα ωραίο βιβλίο
• Ένα σακουλάκι με καραμέλες βουτύρου κρεμασμένο σε ένα ποδήλατο
• Ένας μοβ σκαραβαίος.
• Ο ουρανός πάνω από την Πνύκα.
• Ηλιοβασίλεμα στα βραχάκια του Θησείου.
• Ένας απογευματινός καφές- κρύος.
• Ένα παγωτό μηχανής.
• Ένα χρωματιστό γκράφιτι
• Ένα ωραίο σύνθημα στον τοίχο

ΚΑΛΗ ΑΝΟΙΞΗ!

ΚΑΛΗ ΖΩΗ!

Μόχα...

Κατηφορίζαμε τις θάλασσες παρέα
και τα νησιά μας χαιρετούσαν μεθυσμένα
Μας τραγουδούσανε πουλιά παραδεισένια
ήταν ωραία η ζωή, ήταν ωραία...

Μα ξεχαστήκαμε και βγήκαμε απ' το χάρτη
και άρχισε η νύχτα πάλι νύχτα να ζητάει
Κάποιον να πάρει αγκαλιά, να του μιλάει
τον πιο μικρό, τον πιο αθώο ναύτη...

Μόχα ο τρελός, Μόχα ο σοφός, Μόχα ο πνιγμένος
Μόχα, αυτός που όσο και αν πιεί πια δε μεθάει
Μες το λιμάνι τριγυρνάει μαγεμένος
Μόχα, αυτός που όλο τα κύματα κοιτάει...

Μόχα ο τρελός, ο σοφός, ο τελειωμένος
Μόχα, αυτός που τον ξεχώρισε η μοίρα
Τρέχει απ' τα μάτια του η σκουριά και η αλμύρα
Μόχα, αυτός που τραγουδάει ευτυχισμένος...

Ξέρω τα κύματα μια μέρα αυτά τα βράχια
θα τα διαλύσουν, θα τα κάνουν όλα σκόνη
Θα 'ρχεται 'κείνο το κορίτσι να ξαπλώνει
πάνω στην άμμο και να τραγουδάει τάχα...

Ότι θα έρθω από μακριά και 'γώ σε λίγο,
ότι θα μείνουμε εκεί μαζί για πάντα
Αντίο θάλασσες και κύματα σαράντα,
θα λέω ψέματα πως δε θα ξαναφύγω...

Έρχεται ο Μόχα ο τρελός πάλι χαμένος,
κοιτάει τις άγκυρες και όλο φωνάζει "βίρα!"
Μέσ' στο λιμάνι τριγυρνάνει μαγεμένος
Μόχα, η σκουριά η σκουριά και η αλμύρα...

Καλή άνοιξη!!!!

Τρυποκάρυδος

"Όλοι όσοι υπόκεινται σε νόμους αλλωνών είναι θύματα. Αυτοί που παραβαίνουν τους νόμους από απληστία, απογοήτευση ή εκδίκηση, είναι θύματα. Αυτοί που παρακάμπτουν νόμους για να καθιερώσουν τους δικούς τους, είναι θύματα ( Εδώ αναφέρομαι στους επαναστάτες). Ωστόσο εμείς οι παράνομοι, ζούμε πίσω από το νόμο. Δε ζούμε δηλαδή πίσω από το γράμμα του νόμου. Ζούμε πίσω από το πνεύμα του νόμου. Κατά ένα τρόπο δηλαδή, ζούμε πίσω από την κοινωνία. Αν έχουμε έναν κοινό στόχο, στόχος μας είναι ν' αλλάξουμε τη φύση της κοινωνίας. Όταν τα καταφέρνουμε προκαλούμε τα γέλια του κόσμου. Τα προκαλούμε ακόμα και όταν αποτυγχάνουμε..."

                                                

" Μην αφήνεις τον εαυτό σου να γίνεται θύμα της εποχής του. Δεν είναι η εποχή μας που θα μας διαλύσει, όπως δεν είναι ούτε η κοινωνία. Έτσι και κατηγορήσεις την κοινωνία καταντάς να καταφεύγεις στην κοινωνία για να βρεις τη λύση. Σήμερα υπάρχει η τάση να συγχωρούνται οι ηθικές ευθύνες απ' τα άτομα και να θεωρούνται θύματα των κοινωνικών συνθηκών. Αν χάψεις τέτοιο παραμύθι και το αγοράσεις, το πληρώνεις με την ψυχή σου.

Δεν είναι οι άντρες που περιορίζουν τις γυναίκες.

Δεν είναι οι κανονικοί που περιορίζουν τις αδερφές.

Δεν είναι οι λευκοί που περιορίζουν τους μαύρους.

Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι η έλλειψη χαρακτήρα. Αυτό που περιορίζει τους ανθρώπους είναι πως δεν έχουν το θάρρος του κερατά, δεν έχουν τη φαντασία να πρωταγωνιστήσουν στην ίδια τους τη ζωή και ακόμα λιγότερο να τη σκηνοθετήσουν.

ΜΠΛΙΑΧΧ!!!!"

Roads-------->Francesca Woodman

Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα...

Τι άλλο μπορείς να δεις σήμερα εκτός από κάγκελα, από απαγορευτικά, από εμπόδια? Πήραμε όλοι από ένα σαφές εγχειρίδιο ζωής και το ακολουθούμε κατά γράμμα γιατί έτσι λένε θα πετύχουμε... Έτσι θα πάμε μπροστά.. Σχολείο, πανεπιστήμιο, μία δουλειά (καλή να 'ναι και στο δημόσιο για να μπορείς να κάθεσαι και να μην κουράζεσαι), μια βολεμένη οικογένεια, καμιά ντουζίνα φίλους για να απασχολείσαι τα σαββατοκύριακα και τις γιορτές και αυτό είναι όλο...

Μας φτάνει? ... Μας φτάνει και μας περισσεύει αφού δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Αφού μας έχουν μάθει να μη χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Μας έχουν ευνουχίσει συναισθηματικά και νοητικά. Και εμείς χωρίς να το καταλάβουμε όχι μόνο ακολουθούμε το πρότυπο που μας έχει δοθεί αλλά παλεύουμε γι αυτό με νύχια και με δόντια. Αποφεύγουμε οτιδήποτε το αληθινό, φοράμε μάσκες, ξεχνάμε να γελάμε, ξεχνάμε να παίζουμε και αρχίζουμε να αναμασάμε τα απομεινάρια της κοινωνίας που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι με μοναδικό αρωγό τη μία και μοναδική συμβουλή: ακολούθησε τους κανόνες κατά γράμμα.. Μην τολμήσεις να ξεστρατίσεις ,θα χαθείς. Μην τολμήσεις να αγωνιστείς, θα χάσεις. Μην τολμήσεις να αισθανθείς, θα πονέσεις. Μην τολμήσεις να ελπίσεις, θα πνιγείς. Μην...

Κ όμως... " Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα". Κάψε τους κανόνες και τις συμβουλές και βρες τον δικό σου τόπο. Αυτόν που σε γαληνεύει. Μακριά από συμβατικές καθημερινότητες, σάπιες σχέσεις, βολεμένες δουλειές, νωθρούς ανθρώπους. Μακριά από κανόνες , από μην, από δεν, από πρέπει.. Μακριά...

Ταξίδεψε, γέλα, νιώσε, χόρεψε... Βρες τον δικό σου τόπο πίσω απ' τους λόφους... 

Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα...