Πέμπτη 14 Αυγούστου 2014

Για όλα αυτά

Για όλα αυτά που δεν κατάφερα. 
Για όλα αυτά που οι αναπνοές μου δεν ήταν αρκετές. 
Γι αυτά που χάθηκαν μαζί με τα δάκρυα. 
Γι αυτά για τα οποία ποτέ κανένας δεν αποφάσισε. 
Για τις καρδιές στις οποίες ποτέ δεν μπήκα. 
Για τις καρδιές από τις οποίες ποτέ δε βγήκα. 
Για τους τόπους που δεν είδα. 
Για τους τόπους που είδα, αγάπησα και τέλος άφησα. 
Για τις φωτογραφίες που δεν έβγαλα. 
Για τα όνειρα που δεν τόλμησα. 
Για τα τραγούδια που άκουσα και ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται.
Για όλα τα αυθόρμητα χαμόγελα και αγκαλιές. 
Για τον έρωτα, για την αγάπη, για τα ταξίδια. 
Για τα παραμύθια που έγιναν πραγματικότητα και γι αυτά που έμειναν στα βιβλία. 
Για όσους μπορούν ακόμα να ονειρεύονται. 
Για όσους αντέχουν ακόμα να αναζητούν. 
Για την πολύχρωμη ζωή. 
Για τους νέους ορίζοντες που ανοίγονται μπροστά μου. 
Γι αυτά που συνειδητά ή υποσυνείδητα αφήνω πίσω. 
Για τα αστέρια που πέφτουν και γίνονται ευχές.
Για τους φίλους που ήρθαν για να μείνουν.
Για τα βράδια με θέα τη θάλασσα.
Για τον μπλε, καθαρό ουρανό.
Για μένα, για σένα, για μας.

σαν-αερικό