Περνάνε από μπροστά σου οι στιγμές που έζησες και εσύ στέκεσαι και κοιτάς σαν θεατής ενός καρουζέλ που πλέον δεν μπορείς να ανέβεις. Ήταν οι δικές σου στιγμές. Ήταν οι στιγμές σου.
Και ξαφνικά αναλογίζεσαι αν τελικά μετράνε αυτά που κάνεις ή αυτοί με τους οποίους έτυχε ή επέλεξες να γεμίσεις τις στιγμές σου.
Όλοι μας αναλαμβάνουμε ένα ρόλο. Θέλουμε να είμαστε αυτό που θεωρούμε ως ιδανικό. Να κάνουμε ό,τι ταιριάζει στην χτισμένη από εμάς ιδιοσυγκρασία μας. Πρέπει να παραδεχτούμε ότι κάποιες τάσεις μας δεν είναι έμφυτες αλλά επίκτητες. Τις δημιουργούμε εμείς οι ίδιοι στην προσπάθεια εύρεσης ταυτότητας και χαρακτήρα. Έτσι λοιπόν αρχίζουμε και διανθίζουμε στιγμές, γεμίζουμε το χρόνο μας με αυτά που εκφράζουν τον φτιαγμένο από εμάς , εαυτό μας.
-Αλλά αρκεί αυτό? Αρκούν αυτές οι ενδιαφέρουσες στιγμές?
Κάθε στιγμή αποκτά νόημα όταν τη μοιράζεσαι. ίσως είναι από εκείνα τα μαγικά πράγματα που διαιρώντας τα, αυτά πολλαπλασιάζονται. Είναι λοιπόν οι στιγμές- άνθρωποι, αυτά που ζωντανεύουν το παρελθόν, το μέλλον και το παρόν μας.
Ο δύσκολος δρόμος προς την αυτογνωσία θα σε ανταμείψει περίσσια μόνο αν βρεις συνοδοιπόρους καθ' οδόν. Όχι απλούς περαστικούς, που θα σου ρίξουν ένα χαμόγελο και θα πουν ένα βιαστικό γεια. Ούτε και επαίτες, που θα ζητιανέψουν για τις εμπειρίες σου, τα συναισθήματα και τη δύναμή σου.
Συνοδοιπόρους αληθινούς. Απ' αυτούς που έχουν να σου διηγηθούν απίστευτες ιστορίες, ζωηρά παραμύθια, γεμάτες στιγμές. Συνοδοιπόρους χρωματιστούς, ονειροπόλους, γεμάτους φαντασία.
Συνοδοιπόρους ζωής.
αερικό
Μυστικό μονοπάτι για τη χώρα
