ΖΩΗ

Ζωή

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο όρος Ζωή έχει διάφορες αναφορές με βιολογική σημασία. Με τον όρο "ζωή" μπορεί να αναφερόμαστε στην συνεχή εξέλιξη της οποίας τα έμβια 

όντα αποτελούν μέρος. Με τον όρο "ζωή" επίσης μπορεί κανείς να αναφέρεται στην περίοδο μεταξύ γέννησης και θανάτου ενός οργανισμού.

Ο ορισμός του τι είναι ένα ζωντανό ον έχει γνωρίσει διάφορες μορφές ανά τους αιώνες. Στην αρχαιότητα η ζωή πολλές φορές ήταν συνώνυμη

 της κίνησης, οπότε ζωντανό θα μπορούσε να θεωρηθεί οτιδήποτε παρουσίαζε κάποια κινητικότητα. Από την άλλη μεριά, η Βιολογία σήμερα 

ορίζει ως προϋποθέσεις ενός ζωντανού όντος πρώτον τον μεταβολισμό, δηλαδή την πρόσληψη ουσιών από το περιβάλλον (τροφή) και την 

επεξεργασία τους για την παραγωγή ενέργειας που θα χρησιμοποιηθεί στις λειτουργίες του όντος, και δεύτερον την αναπαραγωγή, η οποία

 βασίζεται στο DNA. Ως εκ τούτου, ένας μονοκύτταρος οργανισμός, όπως ένα βακτήριο, επιτελεί και τα δύο και συνεπώς θεωρείται έμβιο ον. 

Αντιθέτως, ένας ιός, μολονότι αναπαράγεται βάσει του γενετικού του υλικού, δεν έχει μεταβολισμό και δεν θεωρείται αυτοτελής μορφή ζωής.

Ας αφήσουμε απ'έξω τα περί Βιολογίας γιατί αυτοί οι επιστήμονες τρελοί είναι ότι θέλουνε 

λένε...

Ας πιάσουμε το πρώτο σκέλος.. Από τον πιο λογικό, κυνικό και "ρουτινιασμένο" άνθρωπο 

στον πιο ονειροπόλο, φευγάτο και "ό,τι να ναι" η άποψη πως η ζωή αποτελεί το διάστημα 

μεταξύ γέννησης και θανάτου  κατά το οποίο σημειώνεται κάποιας μορφής εξέλιξη, είναι

πλήρως αποδεκτή. 

Και τι σημαίνει γέννηση και τι σημαίνει θάνατος και τι σημαίνει εξέλιξη?

Η γέννηση είναι το πρώτο κλάμα του μωρού, η ηρωική έξοδος από τον μητρικό οργανισμό? 

Και δηλαδή ένας άνθρωπος που έχει πρωτοκλάψει και έχει πραγματοποιήσει και την εν λόγω έξοδο, ωστόσο ζει μέσα σε μία ανυπόφορη ρομποτική καθημερινότητα απαλλαγμένος από κάθε μορφή συναισθήματος, θεωρείται πως "έχει γεννηθεί"?

Ακόμα, αν ο θάνατος σημαίνει τη σήψη του σώματος, τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς, την ανυπαρξία, γιατί κάποιοι άνθρωποι βρίσκονται τόσο έντονα γύρω μας (όχι με τη φυσική παρουσία τους αλλά με την νοητή) δεκάδες ή ακόμα και εκατοντάδες χρόνια μετά "τη διακοπή της λειτουργίας της καρδιάς τους"? Αυτό που  χωρίζει την ύπαρξή μας από το απόλυτο σκοτάδι της ανυπαρξίας είναι  2-3 βαλβίδες που απλά "ξεβιδώθηκαν"? Δεν μπορεί..Κάτι άλλο θα είναι...

Και τι είναι αυτό? Σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό για τον καθένα, κάτι που μόνος πρέπει να βρει και να το κρατήσει πυξίδα προκειμένου να κατευθύνει την εξέλιξή του... Μπορεί να μη διαλέγεις την ώρα και τη στιγμή της βιολογικής γέννησης και του θανάτου, ούτε και το διάστημα μεταξύ αυτών, όμως σίγουρα μπορείς να επιλέξεις την "πραγματική σου γέννηση", τη γέννηση των αισθήσεων και των συναισθημάτων, τη γέννηση του πνεύματός σου, των ιδεωδών σου, της προσωπικότητας σου, της γνώσης σου. Επιπλέον μπορείς να επιλέξεις την  εξέλιξή σου (..αυτό δεν θέλει περισσότερες επεξηγήσεις). Τέλος διαλέγεις το αν η ύπαρξή σου θα αντέξει στο (γελοίο) ανθρώπινο δημιούργημα του χρόνου. 

Κάθε βήμα να είναι αυτοσκοπός και όχι απλά μέσο για την επίτευξη ενός μεγαλεπήβολου σχεδίου . Ας μην πνιγούμε στην ματαιότητα. Τα πράγματα είναι πιο απλά απ' ότι φαίνονται.. 

Είναι θέμα καθαρά ατομικό..

Για κάποιους είναι οι έντονοι ρυθμοί εργασίας και καθημερινότητας. Άλλοι πάλι αναπνέουν μέσα από το παιχνίδι "ακολούθα τη μόδα". 'Άλλοι προτιμούν την ηρεμία της οικογενειακής ζωής (βλ. κυριακάτικο τραπέζι). Kαι άλλοι βαράνε τύμπανα και τσίγκινα τενεκεδάκια........