Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα...

Τι άλλο μπορείς να δεις σήμερα εκτός από κάγκελα, από απαγορευτικά, από εμπόδια? Πήραμε όλοι από ένα σαφές εγχειρίδιο ζωής και το ακολουθούμε κατά γράμμα γιατί έτσι λένε θα πετύχουμε... Έτσι θα πάμε μπροστά.. Σχολείο, πανεπιστήμιο, μία δουλειά (καλή να 'ναι και στο δημόσιο για να μπορείς να κάθεσαι και να μην κουράζεσαι), μια βολεμένη οικογένεια, καμιά ντουζίνα φίλους για να απασχολείσαι τα σαββατοκύριακα και τις γιορτές και αυτό είναι όλο...

Μας φτάνει? ... Μας φτάνει και μας περισσεύει αφού δεν χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Αφού μας έχουν μάθει να μη χρειαζόμαστε τίποτα άλλο. Μας έχουν ευνουχίσει συναισθηματικά και νοητικά. Και εμείς χωρίς να το καταλάβουμε όχι μόνο ακολουθούμε το πρότυπο που μας έχει δοθεί αλλά παλεύουμε γι αυτό με νύχια και με δόντια. Αποφεύγουμε οτιδήποτε το αληθινό, φοράμε μάσκες, ξεχνάμε να γελάμε, ξεχνάμε να παίζουμε και αρχίζουμε να αναμασάμε τα απομεινάρια της κοινωνίας που μας παρέδωσαν οι πρόγονοι με μοναδικό αρωγό τη μία και μοναδική συμβουλή: ακολούθησε τους κανόνες κατά γράμμα.. Μην τολμήσεις να ξεστρατίσεις ,θα χαθείς. Μην τολμήσεις να αγωνιστείς, θα χάσεις. Μην τολμήσεις να αισθανθείς, θα πονέσεις. Μην τολμήσεις να ελπίσεις, θα πνιγείς. Μην...

Κ όμως... " Πίσω απ' τους λόφους, πίσω απ' τα βλέφαρα υπάρχει τόπος και για σένα". Κάψε τους κανόνες και τις συμβουλές και βρες τον δικό σου τόπο. Αυτόν που σε γαληνεύει. Μακριά από συμβατικές καθημερινότητες, σάπιες σχέσεις, βολεμένες δουλειές, νωθρούς ανθρώπους. Μακριά από κανόνες , από μην, από δεν, από πρέπει.. Μακριά...

Ταξίδεψε, γέλα, νιώσε, χόρεψε... Βρες τον δικό σου τόπο πίσω απ' τους λόφους... 

Χωρίς Βαστίλη, χωρίς ανάθεμα, χωρίς τα χείλη τα σφιγμένα...