Κάπου ανάμεσα στην καθημερινότητα, στις σχέσεις, στους φίλους, στους υπόλοιπους ανθρώπους, στον έρωτα, μπερδεύτηκες.. Και τώρα έχεις μείνει να κοιτάς αποχαυνωμένος, με σκέψεις μπερδεμένες και κεφάλι να καίει... Τι έκανες λάθος?
Μήπως διάλεξες λάθος καθημερινότητα? Μήπως παρασύρθηκες από τις σχέσεις και τα λόγια των φίλων? Μήπως δεν έκανες αυτό που πήγασε από μέσα σου, αλλά αντίθετα το αγνόησες, το έπνιξες βαθιά και προτίμησες κάτι πιο ασφαλές? Κάτι λιγότερο οδυνηρό και δύσβατο? Σε όλους έχει συμβεί..
Όπως μας λέγαν και οι μεγάλοι "για να πετύχεις πρέπει πρώτα να κοπιάσεις" (Και αν κατά γενική ομολογία δεν συμφωνώ μαζί τους εδώ οφείλω να τείνω χείρα επιβράβευσης). Όμως δεν μας εξήγησαν ποτέ εκτενέστερα πως το ρητό αυτό δεν αφορά μόνο τα υλικά -καταναλωτικά- εμφανή πράγματα (καλοί βαθμοί, πτυχία, καλή δουλειά κτλ κτλ), αλλά καθετί το οποίο επιθυμούμε να καταφέρουμε. Επιπλέον δεν μας εξήγησαν τα απαιτούμενα βήματα προκειμένου να "πιούμε το νερό της επιτυχίας από την πηγή". (Δεν βαριέσαι?? πάντα έτσι δεν ήταν..? ξεστομούσαν τα σοφόλογα και έμενες εσύ να τους κοιτάς ωσάν να ήταν ολύμπιοι θεοί).
Για να καταφέρεις λοιπόν κάτι πρέπει πρώτα να το επιθυμήσεις, μετά να το αγαπήσεις και μετά να προσπαθήσεις σαν να μην γνωρίζεις το νόημα της λέξης "ΑΠΟΤΥΧΙΑ". Αν κάποιο από τα βήματα παραλειφθεί θα βρεθείς να αναρωτιέσαι "τι έκανα λάθος?". Το πιο εύκολο απ' όλα είναι το πρώτο βήμα: αυτό της επιθυμίας. Τι πιο εύκολο από τον άνθρωπο της σημερινής εποχής από το να επιθυμεί. Επιθυμούμε υλικά αγαθά, φίλους, συναισθήματα, σεξ, αγάπη, τροφή, έρωτα και χιλιαδυό άλλα. Πανεύκολο.
Το δύσκολο είναι το δεύτερο βήμα. Αυτό της αγάπης. Τι πιο δύσκολο από την αγάπη? Απαιτεί θυσίες, υποχωρήσεις, δεύτερες σκέψεις, σεβασμό, καταπάτηση του "εγώ" και άλλα τόσα δυσβάσταχτα φορτία. Και γιατί να μπεις στον κόπο να αγαπήσεις? Γιατί να μπεις στον κόπο να ερωτευθείς αυτό που με περίσσια ευκολία επιθύμησες?
Αφού μπορείς να έχεις σεξ χωρίς έρωτες και αγάπες, αφού μπορείς να έχεις 1348 φίλους στο facebook, μπορείς να έχεις δουλειά με μέσον, μπορείς να πάρεις πτυχίο αν γραφτείς σε κάποια παράταξη, μπορείς να έχεις σχέση χωρίς να τη σέβεσαι αφού το ψέμα είναι τόσο καλός σύμμαχος καμιά φορά, μπορείς να είσαι δέκτης συναισθημάτων χωρίς εσύ να χρειαστεί να δώσεις ούτε μία στάλα (τόσοι άμυαλοι υπάρχουν τριγύρω έτοιμοι να δώσουν τα σώψυχά τους χωρίς αντάλλαγμα), γιατί να μπαίνεις σε κόπους και σε δυσκολίες? ...
Σε μία τέτοια ερώτηση ο Πλάτων θα απαντούσε πως μόνο μέσα από τον έρωτα αποκτιέται η αυτογνωσία. Μόνο μέσα από την αυτοθυσία ανακαλύπτουμε αυτό που είμαστε και γινόμαστε αυτό που θα θέλαμε ιδανικά να ήμαστε."Του ολόκληρου λοιπόν η επιθυμία και η επιδίωξη ονομάζεται έρωτας"
Εγώ δεν ξέρω τι θα απαντούσα... Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι η εικόνα μπερδεμένων , απογοητευμένων προσώπων που αναρωτιούνται γιατί δεν τα κατάφεραν..
"Γιατί εκείνο που πρέπει να κατευθύνει σ' όλη τους τη ζωή
τους ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν καλά, αυτό το πράγμα,
ούτε η συγγένεια μπορεί να το εμπνεύσει τόσο καλά, ούτε οι τιμές,
ούτε ο πλούτος, ούτε τίποτα άλλο, όσο ο έρωτας"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου