Ενδοαναζητήσεις...

Πάντα ανικανοποίητοι, δυσαρεστημένοι... Πάντα ένα κενό να πλακώνει την καρδιά μας και να βγαίνει σαν στριγγλιά από το στόμα μας.

Φωνάζουμε, αντιδρούμε, "δεν μας φτάνει", "θέλω κάτι άλλο"... Τι?

Δεν ξέρεις και ποτέ δεν θα μάθεις.

Πάντα θα φωνάζω ότι κάτι λείπει, ότι κάτι θέλω, ότι κάτι δεν έχω, ότι κάτι πάει στραβά...Κι όμως δεν είναι στραβός ο γιαλός. Το ξέρω. Εγώ αρμενίζω στραβά.

Γιατί αυτό που λείπει δεν είναι κάτι που κάποιος θα μου δώσει. Είναι αυτό που εγώ δεν κατάφερα να βρω μέσα μου. Να το βρω, να το κοιτάξω, να το αναπτύξω και κυρίως να το δεχθώ. Να δεχθώ ότι είναι κομμάτι μου, ότι είναι "εγώ" και από εδώ και πέρα όποιος θέλει να λέει πως με αγαπά θα αγαπά και αυτό μαζί.

Αντί λοιπόν να το αναζητώ, το αγνοώ. Δεν διαθέτω τον ελάχιστο σεβασμό προς τον εαυτό μου να τον γνωρίσω και να γίνουμε φίλοι. Ότι δεν μου αρέσει απλά πιστεύω πως θα αλλάξει με ένα μαγικό ραβδί(που συχνά ονομάζεται χρόνος). Ουσιαστικά αυτό που κάνω είναι να το θάβω, να το καλύπτω , να εξαγνίζω τους φόβους μου πως κάποτε θα με κυριεύσει. Και όχι δεν πιστεύω πως είναι σημείο των καιρών μας αυτή η τακτική. Είναι σημείο του διαχρονικού προβλήματος του ανθρώπου που λέγεται "έλλειψη αυτογνωσίας". 

Εμένα δεν μου αρέσει η λέξη "έλλειψη". Είναι πολύ μοιρολατρική. Έχουμε έλλειψη νερού όταν δεν βρέχει, έλλειψη οξυγόνου όταν πέφτει το αεροπλάνο και ούτω καθεξής. Δεν μπορούμε να έχουμε έλλειψη αυτογνωσίας. Ανημποριά αυτογνωσίας ναι. Ανυπαρξία προσπάθειας για αυτογνωσία ναι. Φόβο για απόκτηση αυτογνωσίας, ναι αυτό μπορούμε να το έχουμε. Όχι έλλειψη.

Γιατί ψάχνεις αλλού? Κοίτα μέσα σου. Η αλήθεια, η ευτυχία, η ικανοποίηση, η ελευθερία, η γνώση βρίσκεται μέσα σου. Τίποτα άλλο δεν θα μπορέσει να σου δώσει αυτό που θα σου δώσει ο ίδιος σου ο εαυτός. 

M. C. Escher

Και αν χρησιμοποίησα διαφορετικά πρόσωπα σε αυτή την ανάρτηση είναι επειδή καμιά φορά δεν ξέρω αν εγώ είμαι εσύ, εσύ είσαι εμείς, αυτοί είναι εγώ.. Μπερδεμένη κατάσταση. Θα τη βρούμε την άκρη?

Μ.C. Escher

Ή πάντα θα ανεβοκατεβαίνουμε σκάλες, θα ανοίγουμε πόρτες, μαζί με άλλους ή και μόνοι μας?

"Όταν δεν είμαστε τίποτα, απαιτούμε από τους άλλους να μας βρουν κάτι."