Μην ενοχλείτε...

Μην ενοχλείτε.. Ονειρεύομαι..
Σάμπως δεν έχω το δικαίωμα? Γιατί δηλαδή να πρέπει και εγώ να μιζεριάσω? Επειδή θα πτωχεύσουμε??
Ναι, έχετε δίκιο. Είναι δύσκολα τα πράγματα. Ούτε δουλειά θα βρω, ούτε ήρεμη ζωή θα έχω.
Και αν πω ότι θα τα αντέξω και τα δύο παραπάνω δεινά, ούτε τότε μπορώ να ονειρεύομαι? Μα δεν θα ενοχλήσω κανένα..
Εγώ μόνο θα σκέφτομαι.. Θα σκέφτομαι ταξίδια, θα σκέφτομαι όμορφους ανθρώπους, ήρεμες θάλασσες, γραφικούς δρόμους, καθαρά πάρκα, απογειώσεις και προσγειώσεις. Θα σκέφτομαι ξέγνοιαστα καλοκαίρια και δυνατές εμπειρίες. Θα σκέφτομαι "επικίνδυνες αποστολές" και παιδικά χαμόγελα. Άλλωστε ο καθένας είναι σε κάτι διαφορετικό καλός. Εγώ αυτό έμαθα να κάνω στη ζωή μου..Να ονειρεύομαι, να σχεδιάζω και άμα τύχει (σας ορκίζομαι..άμα...) να πραγματοποιώ.
Τώρα μπορώ? Σας έπεισα?
Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω ούτε την ηλικία μου, ούτε την ανωριμότητά μου,ούτε εξωγενείς παράγοντες ως επιχειρήματα για την κατοχύρωση του δικαιώματος στο όνειρο. Κάτι τέτοιο θα προσέβαλε και εμένα και το ονειρικό μου σύννεφο. Δεν "φταίει" τίποτα από όλα αυτά για την ασυγκράτητη επιθυμία μου. Απλά έτσι γεννήθηκα. Γεννήθηκα με δύο μπλε μάτια, μικρά αφτιά, λίγο γαμψή μύτη και πολλά όνειρα.
Γι αυτό σας λέω...

Μην με ενοχλείτε...
Ονειρεύομαι...